Naszym chryzmatem - a więc szczególnym darem, który otrzymaliśmy od Boga za pośrednictwem Teresy od Jezusa i Jana od Krzyża, jest zjednoczenie z Panem na drodze modlitwy. Realizujemy go dzięki stopom, tzn. wyruszając w drogę. 
   Nasi mistrzowie zachęcają nas do podjęcia ryzyka odkrywania Boga i życia Nim osobiście, do podjęcia samodzielnej wędrówki. Wędrówka bosego pielgrzyma wiedzie przez modlitwę Syna wypowiadaną własnymi ustami i sercem. Modlitwa, której uczy nas Teresa to spotkanie przy źródle, do którego przychodzimy, aby przeglądać się w krystalicznej prawdzie - w człowieczeństwie Chrystusa. Nie tylko samo miejsce przy źródle, ale całe poszukiwanie naszej wody, cała droga dojrzewania, która prowadzi w górę rzeki jest szlakiem, gdzie Chrystus wychodzi na spotkanie każdej ludzkiej istoty. On pierwszy nas szuka swoim pragnieniem, które rodzi się z głębokości Boga. Modlitwa jest spotkaniem dwóch pragnień - Bożego i naszego pragnienia. 
   Na szlaku modlitwy wewnętrznej towarzyszy nam Maryja. Jako Siostra uczy nas milczenia, prostoty i samotności wypełnionej Tajemnicą Boga. Wraz ze Świętymi Karmelu pomaga nam odkrywać wielkie dzieła, których Bóg dokonuje się w człowieku i uczy nas wrażliwości na potrzeby Kościoła. 
   Naszą drogę stanowi również wspólnota z braćmi. Jest ona dla nas darem i szkołą ewangelicznej przyjaźni. W budowaniu i pielęgnowaniu wspólnoty uczymy się autentycznej otwartości, która pomaga nam stawać przed Bogiem na modlitwie. Tam mają początek wszystkie dzieła apostolskie naszego Zakonu - zob. Karmel dzisiaj.