Św. Jan od Krzyża (San Juan de la Cruz) - niestrudzony pielgrzym po wąskich ścieżkach wiary i miłości

   Jego życie rozpoczyna się w ubogiej rodzinie z Fontiveros w środkowej Hiszpanii w 1542 roku. W dzieciństwie traci ojca i jednego z dwóch braci. Podstawy wykształcenia humanistycznego otrzymuje w jezuickim kolegium w Medina del Campo. Wrażliwe serce i dziecięca prostota, są żyzną glebą, w której Bóg rozbudza pragnienie życia zakonnego. Mając 21 lat puka do drzwi karmelitów w Medina. W Salamance zaś rozpoczyna studia z zakresu filozofii i teologii. Gorliwość zakonnego życia, przenika jednak dręczące pragnienie większego radykalizmu. Na myśl przychodzą Kartuzi - zakon wierny pierwotnej surowości. Boży plan jest jednak inny. Na jego drodze pojawia się kobieta - Teresa od Jezusa. Młodziutki Jan odnajduje w niej serce zakochane w Bogu, pełne ewangelicznej mądrości. Pozyskany przez nią, przystaje do rozpoczętego dzieła reformy. Zakładają pierwszy klasztor Karmelitów Bosych w Duruelo. Ubóstwo, które w dzieciństwie naznaczało jego codzienność, teraz staje się osobistym wyborem. Dwa lata spędzone w słodkiej zażyłości z Bogiem okryje później milczeniem, które jest najodpowiedniejszą mową w obliczu ogromu miłości Boga. Przeniknięty Jego ukrytą obecnością, subtelnie niesie Go innym. Z ojcowskim sercem troszczy się o powierzonych sobie nowicjuszy w Pastranie. Regularnie odwiedza Siostry z Avila, służąc jako spowiednik i kierownik duchowej wędrówki. Każdego ogarnia spojrzeniem szczególnym, osobistym. W 1578 roku zostaje niesłusznie uwięziony w toledańskim karcerze, jako buntownik. Ten ciemny czas niezawinionego cierpienia wyda w jego sercu dojrzałe owoce miłości. Okres naznaczony największą ciemnością i opuszczeniem jest zarazem okresem największej płodności. Tu właśnie rodzą się wspaniałe poematy Nocy ciemnej, Pieśni duchowej, a może także inne, które dziś posiadamy. Po ucieczce z karceru przez pewien czas ukrywa się w klasztorze sióstr w Toledo. Kolejne lata jego życia to czas wzmożonej pracy. Powstają nowe klasztory, wspólnoty odnowionego Karmelu. Piętrzą się także rozmaite trudności w rozwoju reformy. Bóg kreśli ostatnie linie na sercu schorowanego Jana, które pozbawione czułej opieki braci, opuszczone i wzgardzone, zastyga rozpalone miłością w Ubeda 1591 roku. W ciągu całego życia nie napisał wiele. Zachowało się około 1000 stron tekstu w jego polskiej redakcji. Wśród nich: Droga na Górę Karmel, Pieśń duchowa, Noc ciemna, Żywy płomień miłości, a także poematy, listy, sentencje. Mimo skromnego dorobku pisarskiego stał się jednak jednym z największych nauczycieli wiary i miłości.

Gdy zatrzymujesz się nad czymś, przestajesz dążyć do wszystkiego. Aby dojść całkowicie do wszystkiego, musisz zaprzeć się siebie całkowicie we wszystkim. A gdy dojdziesz do posiadania wszystkiego, masz to posiadać nie pragnąc niczego.